PROJEKTU

Projekt “My life in Europe – a new Methodology to insert Your LIFE biography IN the EUROPE context” (pl. Moje życie w Europie – nowa metodologia umieszczania Twojego życia w kontekście Europy) jest realizowany w ramach programu Erasmus+ (innowacje i wymiana dobrych praktyk) i odpowiada na potrzeby Komisji Europejskiej w zakresie poszerzania i rozwijania kompetencji nauczycieli oraz innych pracowników wspierających nauczanie dorosłych poprzez zapewnienie innowacyjnych narzędzi technologicznych, które mogą wspierać uczenie się przez całe życie, zwiększać świadomość tożsamości europejskiej i pomagać w poprawie samopoczucia psychofizycznego jej obywateli, zwłaszcza należących do słabszych grup (Health 2020: European policy for health and well-beign)

Projekt opiera się na dwóch udowodnionych naukowo dowodach:

terapeutycznej, społecznej i kulturowej wartości autobiografii jako narzędzia zdolnego do stymulowania pamięci u pacjentów z deficytami, promowania integracji społecznej, wymiany międzykulturowej oraz łagodzenia poczucia samotności i porzucenia;

korzystnego wpływu gier wideo i aktywności online na funkcjonowanie poznawcze osób starszych (Kyriazis-Kiourti 2018).

Projekt czerpie inspirację – oprócz konkretnych studiów i badań – przede wszystkim z doświadczeń przeprowadzonych w domu opieki „G. Meacci ” zarządzany przez gminę S. Croce sull’Arno (Piza), podczas którego wyspecjalizowane osoby gromadziły historie życia osób starszych.

Aktywność ta, początkowo zamierzona jako rekreacyjna, szybko okazała się lecznicza i uzdrawiająca. Entuzjastyczny udział uczestników pokazał, że pisanie autobiograficzne może pobudzać pamięć, odtwarzać więzi emocjonalne, a także sprzyjać socjalizacji i wymianie międzykulturowej.

Wymiana doświadczeń zrodziła pomysł nowego projektu, w którym edukacja dorosłych, socjologia, psychologia i dydaktyka spotykają się z technologią i nowymi środkami komunikacji oraz oferują pedagogom innowacyjne narzędzia.

W ten sposób narodził się pomysł stworzenia łatwej w obsłudze gry, która nie wymagałaby nabywania określonych umiejętności, a byłaby przy tym przydatna do wprowadzenia autobiograficznego projektu pisarskiego na dowolną nieformalną ścieżkę edukacyjną.

Projekt, który niewątpliwie ma wartość kulturową, edukacyjną, społeczną i terapeutyczną, będzie miał również silną wartość międzykulturową: specjalny cykl „Czy jestem Europejczykiem?” da graczom i trenerom możliwość przeprowadzania „rozgrywek” i zobaczenia, ilu innych graczy w całej Europie miało takie same doświadczenia lub odczucia. Pozwoli to na odkrycie, że tak naprawdę nie różnimy się bardzo, a wręcz mamy wiele wspólnego.

Ponadto wszystkie autobiografie zebrane w różnych krajach UE będą stanowić cenne archiwum europejskich wspomnień: repozytorium indywidualnych historii należących do każdego.

Udział partnerów zagranicznych będzie miał fundamentalne znaczenie zarówno na etapie projektowania, jak i testowania.

Celem jest stworzenie produktu o „uniwersalnej” wartości, a punkt widzenia partnerów z różnych kultur i zwyczajów ma fundamentalne znaczenie w poszukiwaniu wszystkich bodźców (kart), które muszą mieć „uniwersalną”, a nie „narodową” wartość. Poszukiwanie „uniwersalnych stymulatorów pamięci” w rzeczywistości groziłoby niepowodzeniem, gdyby było prowadzone z „monokulturowego” punktu widzenia. Jeszcze ważniejszy będzie ich wkład w fazę testową gry, w której kulturowo odmienne punkty widzenia będą miały fundamentalne znaczenie.

Wreszcie wsparcie partnerów z różnych krajów będzie miało zasadnicze znaczenie dla optymalnego rozpowszechniania rezultatów projektu.